Al jaren ben ik bezig met filosofie, helaas is dit een eenzame bezigheid omdat ik verder ga dan de meeste mensen die ik ben tegen gekomen. Het voelt als de open zee; je moet er moed voor hebben om het over te steken en geen verplichtingen op de wal hebben, of, zoals in mijn geval, geen keus. Begrijp mij goed, voor mij is filosoferen het zelfde als vragen stellen, vragen stellen is in ieder geval het beginpunt van filosofie. Ik doe dit al mijn hele leven, tot ergernis van anderen. Die ergernis van anderen heeft mij nooit tegengehouden het is mijn natuur en ik heb geleerd dat het wijs is die te eerbiedigen. Mensen die hun natuur niet eerbiedigen blijven zoeken en zullen altijd rusteloos zijn. Het is dan wel mijn natuur, dat filosoferen maar dat neemt niet weg dat anderen het kunnen leren, ik heb ook moeten leren om mij in de maatschappij als werkende, partijkiezende en mening hebbende staande te houden en dat is tegen mijn natuur. Toch heb ik een redelijk geslaagde carrière in een beroep dat ik bij het volle verstand heb gekozen. Ik heb mij er toe gezet dit te doen hoewel het veel makkelijker was geweest om mij terug te trekken of slachtoffer te spelen. Ik ben er van overtuigd dat iedereen wat kan opsteken van de filosofie in de breedste zin van het woord, het moeilijke is alleen dat ieder mens zelf de reden moeten voelen om dit te doen, om werkelijk op zoek te gaan naar antwoorden(vergeet niet dat de zoektocht belangrijker is dan het antwoord). Een mens die zich verplicht voelt zal zich niet snel inzetten op een manier die hemzelf tevreden stelt, ga dus niet alleen opzoek als je in nood bent, doe het ook of vooral als je, je goed voelt en doe dat iedere dag, al is het maar een minuut. Dit probleem, dat het uit je zelf moet komen, heeft mij sinds een paar jaar voor problemen gesteld. Was ik eerder geneigd om voor mensen een richtingwijzer te willen zijn, nu doe ik, uit onmacht, of ik een buitenlander ben die hun taal niet spreekt, ik zeg maar niets meer. Maar het voelt niet lekker en ik heb het gevoel dat tussen die twee bergen een dal moet lopen en dit zijn mijn eerste stappen op zoek naar dat dal. De kaart die ik heb om de route te vinden wordt met de jaren duidelijker dus enig vertrouwen heb ik wel in het vinden van de juiste weg. Ik zal voorzichtig beginnen met iets waar ik weinig verstand van heb en waar ik mij heel weinig mee bezig heb gehouden namelijk gedichten. Het is een beetje laf van mij, ik kan mij verschuilen achter mijn dichterlijke onwetendheid en zo mijn ware filosofie in bescherming nemen, Mijn filosofie is echter een kostbaar goed voor mij dat nog zeer broos is en waarschijnlijk het daglicht nog niet kan volstaan. Deze gedichten heb ik met tussenpozen de afgelopen 4 jaar geschreven, ze zijn soms wat somber maar vergeet niet dat het gedicht een kustvorm is en een schilder kan de werkelijkheid ook veranderen om de bootschap over te kunnen brengen. Het zijn puurdere gevoelens, vrij van mitsen en maren. Lees ze en laat mij weten wat je er van vindt als je daar behoefte voor voelt. Ik heb niks aan:’wat een mooie/domme gedichten’, onderbouw het, laat mij een zoektocht zien die je zelf maakt maar voel je vooral niet verplicht, als ik over twintig jaar een reactie krijg ben ik tevreden.
Het schoonste vers is dat wat men niet kan schrijven. Lamartine
De poëzie is de kunst zich bevallig te beklagen over een verdriet dat men niet heeft. Princese Karadja
Dank. Muze, gij geeft troost, geeft rust in alle zorgen, gij zijt ook medicijn in hartverterend leed. Ovidius
De dichter moet slechts één voorbeeld hebben: de natuur; slechts één gids: de waarheid. Victor Hugo
Ik wil geen schrijver meer lezen, wien men het aanvoelt dat hij een boek wilde maken, maar alleen een zodanige wiens gedachten onvoorzien tot een boek werden. Nietzsche
"Ik heb de indruk dat niemand het met mij eens is." - "Dat is niet waar." W.van Broeckhoven
Vaak spreekt men een mening tegen, ofschoon het eigenlijk alleen de toon is die ons onsympathiek is. Nietzsche
Meningen zijn als spijkers: hoe vaker je er op slaat, hoe dieper ze doordringen. China
Mensen gaan niet aan pessimisme ten onder, maar aan idealisme. Herman De Coninck
De mens is het enige levende wezen dat zich bewust is dat het sterven moet en het enige dat lacht. Camus
Er zijn mensen die men overtuigt met verheven gebaren, maar die men wantrouwig maakt met argumenten. Nietzsche
Er bestaan geen feiten alleen interpretaties. Nietzsche
Menigeen vindt zijn hart pas als hij zijn hoofd verloren heeft. Nietzsche
Rijpheid van de man: dat is, de ernst te hebben teruggevonden,die je als kind bij het spelen had. Nietzsche
Wij verblijven zo graag in de vrije natuur omdat deze geen mening over ons heeft. Nietzsche
Slapen is geen geringe kunst: je moet er de hele dag voor wakker blijven. Nietzsche
Toen ik moe was van zoeken, leerde ik vinden. Nietzsche
